بسم الله الرحمن الرحیم

متن مصاحبه با حجت الاسلام و المسلمین لک علی آبادی:

با سلام و تشکر از اینکه وقت شریفتان را در اختیار ما قرار دادید.

* لطفا خودتان را معرفی کنید.
با عنایت حضرت حق و توجهات حضرت ولی عصر علیه السلام در سال 1368 وارد حوزه علمیه قم شده و پس از گذراندن دوره مقدمات در مدرسه حقانی ادبیات عرب را گذراندم.سطح یک حوزه قم را در مدرسه امام محمد باقر علیه السلام با رتبه ممتاز طی کرده و وارد دروس سطح دو حوزه قم شدم واز محضر اساتید محترم اقایان علی دوست و حسینی خراسانی وحسینی بوشهری استفاده کردم.دروس خارج فقه و اصول را از حضرات آیات واعظی ، مبشرکاشانی و علوی بروجردی کسب فیض کردم و همچنان خوشه چین محضر مبارک اساتید بزرگوارم هستم.از محضر ایت الله جوادی املی در علم تفسیر قران بهره مند شده و در زمینه اخلاق و عرفان افتخار استفاده از محضر استاد معظم شیخ عبد القائم شوشتری و مرحوم ایت الله لنگرودی را دارم. پنج سال در امور فرهنگی مسجد مقدس جمکران در واحدهای مختلف انجام وظیفه کرده و دو سال در مسئولیت سازمان تبلیغات شهرستان دورود مشغول بوده ام. در کنار تحصیل همواره به امر تبلیغ و تدریس ارج نهاده و هم اکنون غیر از تکمیل دروس خارج فقه و اصول به تحقیق و تالیف و راه اندازی مرکز پژوهش مبادرت کرده ام که از جمله فعالیت های این مرکز مجموعه بیست جلدی مهارت های زندگی است که مزین به دو هزار روایت می باشد که در سال نوآوری وشکوفایی منتشر گردید. تحقیقات و تالیفات اینجانب بیشتر در زمینه سیره اهل البیت علیهم السلام و اخلاق وعرفان می باشد که از آن جمله است مجموعه هوای وصل درهفت جلد، صاحب دلان در چهار جلد و طریق عرفان در چهار جلد.


اگر ممکن است در مورد اساتیدتان بیشتر توضیح دهید. چگونه با آیت الله لنگرودی آشنا شدید؟
در جریان تدوین کتاب الگوی زعامت که باید با شاگردان برجسته آیت الله بروجردی ره ملاقات میکردم، با این مرد بزرگ و سید با عظمت آشنا شدم که مورد لطف بی دریغ ایشان قرار گرفتم و در نهایت ایشان لطف کرده و تقریظی بر الگوی زعامت مرقوم فرمودند. حضرت ایشان در وادی ولایت ید طولایی داشتند و با توجه به مطالعه و تفکر در روایات ائمه علیهم السلام فهم خاصی در ولایت پیدا کرده بودند و هر شب بعد از نماز مغرب و عشا سخنانی در این باب مطرح میکردند. البته در درس فقه ایشان نیز شرکت میکردم ولی بیشتر مجذوب شخصیت ولایی ایشان بودم.

در کتاب «خلوت دل» سیره عملی و در کتاب «پرده نشین» به شرح کلمات آیت الله العظمی بهجت ره پرداخته اید. آیا شخصا هم از ایشان استفاده کرده اید؟
با توجه به شخصیت علمی و معنوی مرحوم آیت الله العظمی بهجت ره سعی در آشنا شدن با روش و طرز فکر و چگونگی سیر و سلوک ایشان داشتم که غیر از بهره مند شدن از محضر ایشان در برخی از دروس حوزوی و شرکت در نماز جماعت ایشان – چرا که بزرگان تأکید فراوانی بر شرکت در نماز ایشان داشتند- ؛ بیشتر با گفته ها و توصیه های ایشان انس داشتم و دارم. به صورت کلی کلام اولیای خدا که راه رسیدن به خدا را هموار میکند مقدم بر کرامات است و ما هم باید در لا به لای نوشته ها و گفته ها به دنبال همین معارف باشیم نه چیز دیگر.

ظاهرا در میان اساتیدتان به آیت الله عبدالقائم شوشتری علاقه ویژه ای دارید، البته شرح حال کوتاهی از ایشان در کتاب «پرهای صداقت» آمده است اما شما ویژگی خاص ایشان را در چه میبینید؟
حضرت استاد در نگاه حقیر دارای کمالات بسیاری است که از جمله آنها میتوان به ارادت و عشق ورزی خاص ایشان به حضرت حجت بن الحسن سلام الله علیه اشاره کرد که به حق میتوان لقب شیفته یا عاشق را برای ایشان به کار برد. و نکته دیگر ادبیات لطیف و ظریف ایشان نسبت به حضرات معصومین علیهم السلام است.

حاجاقا، سخن از حضرت به میان آمد؛ فرمودید چند سالی هم مدیر فرهنگی مسجد مقدس جمکران بوده اید آیا نکته خاصی یا خاطره ویژه ای از آن ایام به یاد دارید؟
مسجد مقدس جمکران که نیاز به معرفی ندارد به جرأت میتوان گفت اولین مکانی است که هفتگی و حتی روزانه محل تجمع دوستان امام زمان علیه السلام است. و حقیقتا حال و هوای خاصی دارد. یادم هست در جلسه با همکاران خدمت آیت الله العظمی بهجت ره رسیدیم، در مورد سند مسجد فرمودند: اگر کسی به جمکران برود و نتیجه ای نبیند باید به نیت خود شک کند نه به اعتبار این مکان مقدس، این مکان نیازی به سند ندارد این مائیم که محتاج این اعتبارات هستیم.

با توجه به اینکه شما که در زمینه اخلاق عرفان کار کرده اید و از نفس اولیای الهی هم بهره گرفته اید بیشتر کدام یک از بزرگان شما را تحت تأثیر قرار میدهد؟
در گلستان اولیاء الله هر گلی رنگ و بوی خاص خودش را دارد، اما همیشه در بین مرحومین شخصیت علامه طباطبایی (ره) و آیت الله بهجت (ره) برایم لذت بخش بوده است و بین اساتید بزرگی که بحمدالله در قید حیات هستند حضرت استاد معظم آیت الله شوشتری و آیت الله العظمی جوادی آملی جلوه دیگری دارند.

در میان آثار غیر عرفانی شما کتاب «ولایت مطلقه فقیه» به چشم میخورد، لطفا پیرامون این کتاب نیز توضیحی بفرمایید.
موضوع حکومت دینی در عصر غیبت موضوعی روشن و ضرورت آن امری واضح است خصوصا اگر شما مسائل سیاسی و اجتمایی را کلی ببینید که نگاه ما همین است یعنی از متن وقایع به اصل حقایق پی بردن. ما در این کتاب به اهمیت و ضرورت حکومت دینی، به تفاوت حکومت دینی با سایر حکومت ها و حل شبهاتی از این قببیل پرداخته ایم.

به عنوان آخرین سوال، فرمودید: نگاه ما کلی است. میشود مقداری توضیح بفرمایید.
ببینید وقتی شما مسائل را جزئی نگاه میکنید ناخودآگاه مشکلات، کم کاری ها و نقطه ضعف ها توجه شما را بیشتر به خود جلب میکند چرا که فقط جلوی پایتان را میبینید و به محض آنکه خاری به پای کسی میرود فریادهاست که بلند میشود. اما اگر به صورت جامع و کامل به مسئله حاکمیت در جامعه شیعی نگاه کنیم جلوتر را هم میبینیم. خواهیم دید که در اطراف ما دوستانی هستند دشمنانی هستند تیشه به دستانی را میبینیم که قصد ریشه دین را دارند، تمام توان خود را به کار گرفته اند، حتی گاهی برای دشمنی قید دنیای خود را میزنند چنین دشمنی که ما آن را صهیونیست مینامیم تمام قد مقابل ما ایستاده؛ با این توجه نیش های خار مغیلان دیگر دردی ندارد چرا که کعبه آمال که مقصدماست که همان زمینه سازی ظهور است گم نمیشود و اینجاست که به تعبیر لطیف لسان الغیب:

در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم          سرزنش ها گر کند خار مغیلان غم مخور

یعنی وقتی جزئیات کم رنگ شد و اصل مطلب را از دور دیدیم به حقیقت نزدیکتر میشویم. برای ملموس شدن بحث مثالی عرض میکنم. فرض کنید تابلوی زیبای عصر عاشورا اثر استاد فرشچیان را به شما داده اند اگر فاصله چشم شما از تابلو یک سانتی متر باشد چه میبینید؟ یک مشت رنگ درهم اما اگر کل تابلو را یک جا ببینید چه؟ فرق اینجا معلوم میشود. البته نباید به این بهانه نقاط ضعف را نادیده گرفت اما عرضم این است که بیائیم نقاط قوت حکومت را هم ببینیم و قدر بدانیم.  
باز هم از حضرت عالی تشکر میکنیم که قبول زحمت فرمودید.
ان شاءالله خدا هم به شما توفیق بدهد.